ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΕΤΩΝ 39.
Ο λόγος που με κάνει να γράψω αυτό το γράμμα είναι για να εκφράσω την χαρά, την αγανάκτηση αλλά και την λύπη μου συγχρόνως. Πήρα την απόφαση μετά από 20 χρόνια να ξαναπάω σχολείο, μετά από ένα καλό ερέθισμα μιας Kοιν. Λειτουργού να βγάλω το γυμνάσιο και να πάρω αυτό το χαρτί που δεν μπόρεσα ποτέ και σίγουρα θα το χρειαστώ. Έψαξα, έμαθα….. και πήγα να δω από κοντά όλα αυτά τα καλά που είχα ακούσει για τα ΣΔΕ. Εκεί, Γνώρισα έναν άνθρωπο γλυκύτατο…ήταν ο γυμνασιάρχης του ΣΔΕ! ...ήταν ένας άνθρωπος με πείρα και τρόπο να σε κάνει να αλλάξεις γνώμη για την όποια φοβία κι αν είχες, και με παρότρυνε να γραφτώ......... (Η ΧΑΡΑ) .....Έτσι κι έγινε έκανα την απαραίτητη αίτηση και περίμενα αγωνιωδώς να με πάρουν τηλ. αρχές Σεπτεμβρίου 2010 με ενημέρωσαν ότι έγινε δεκτή η αίτηση μου και να πάω για μια συνέντευξη. Εκεί γνώρισα μερικούς από τους καθηγητές μου….ήταν όλοι τους παρά πολύ καλοί και ήξεραν πώς να με προσελκύσουν, άμεσος τους συμπάθησα, όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα γνώρισα ανθρώπους πονεμένους, με προβλήματα σαν και τα δικά μου και αυτό με έκανε να νιώσω ακόμα ποιο κοντά τους, όλοι λίγο πολύ είχαμε τα ίδια προβλήματα….οικογενειακά, οικονομικά κ.α, οι καθηγητές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ισορροπία της γνωριμίας, και της ομαδικότητας που θα έπρεπε να έχουμε για να μπορέσουμε να δέσουμε σαν ομάδα και τα κατάφεραν. Δέσαμε και γίναμε ένα.
Ο καιρός κυλούσε πολύ όμορφα…με τα μαθήματα μας, τις διάφορες δεξιοτεχνίες που μας έβαζαν, τα θεατρικά, της εκπαιδευτικές εκδρομές, τα μικρά παζάρια που κάναμε μεταξύ των ΣΔΕ για να μαζέψουμε χρήματα για το σχολείο μας, και την τεράστια βοήθεια που μας έδιναν αυτοί οι άνθρωποι να συνεχίσουμε. Τέλος της πρώτης χρονιάς φτιάξαμε ένα αναμνηστικό βιβλίο για τους τελειόφοιτους, (Η ΛΥΠΗ) ένα βιβλίο ενθύμιο από μαθητές και καθηγητές. Καθώς συντάσσω το βιβλίο… βλέπω μια άσχετη, ρατσιστική και ανεύθυνη απάντηση μιας καινούριας νέας και χωρίς πείρα καθηγήτριας που με εξόργισε κυριολεκτικά.
(το αμέσως επόμενο..... και τα συμπεράσματα δικά σας)
(ερώτηση:)
Τι παράξενο σας έχει συμβεί στα χρόνια που διδάσκετε στο ΣΔΕ;
Η εμπειρία μου στο ΣΔΕ μετράει μόνο ένα σχολικό έτος το φετινό!
Ωστόσο αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα βέβαια, ήταν ότι άκουσα
«ευχαριστώ» από μαθητή! Ο μαθητής από το Αφγανιστάν κάθε φορά
στο τέλος της διδακτικής ώρας μου έλεγε «ευχαριστώ» και συγκρίνω
αυτή τη συμπεριφορά με μιας άλλης Ελληνίδας μαθήτριας (πριν κάποια χρόνια) που μου είπε το κορυφαίο: «εγώ σας πληρώνω! Είστε υποχρεωμένη να μου το πείτε 100 φορές! Το είπα 100 φορές… Όσο για ευχαριστώ δεν άκουσα βέβαια!!! Όχι 100 αλλά ούτε ένα.
Συμπέρασμα:
1) Δεν έχει ως καθηγήτρια ενηλίκων πείρα
2) Δεν έχει καμία σχέση ο Αφγανός μαθητής με το Σ.Δ.Ε
3) Δεν απαντάει για ενήλικη μαθήτρια του Σ.Δ.Ε
4) Δεν μπορούμε να ξέρουμε την ηλικία της μαθήτριας και τι διάλογο μπορεί να είχαν για να ειπωθεί κάτι τέτοιο από την μαθήτρια.
5) Σε μια τάξη 15-20 ατόμων μόνο ένας άνθρωπος της έλεγε Ευχαριστώ?
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΑΠΌ ΜΑΘΉΤΗ/ΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ Σ.Δ.Ε ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ
Για το ΣΔΕ ............
Βρήκα την ευκαιρία που ζητούσα.. να τελειώσω το γυμνάσιο.
Εκεί βρήκα ξεχωριστούς ανθρώπους που με έκαναν να τους εμπιστευτώ και να συνεχίσω. Οι καθηγητές μου, είναι ο καθένας τους ξεχωριστός άνθρωπος … Έχουν τον τέλειο τρόπο στην μάθηση!
(Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ)
Σεπτέμβριος 2011….μας απόσπασαν τους καθηγητές με τόσα χρόνια πείρας για να μας φέρουν καθηγητές νέους και άπειρους σαν και την συγκεκριμένη κυρία. (παραπάνω) Εγώ προσωπικά νιώθω ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΗ από ανθρώπους που…. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΠΕΙΡΑ.
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ……ΣΔΕ!
ΥΓ. Έχουμε να συνεχίσουμε κάποια μαθήματα
Και δραστηριότητες από πέρσι!!!
